Τώρα που κοιμήθηκαν οι φωνές
θα βγω απ’ τη φυλακή των λέξεων
με γραμμένα συνθήματα στο σώμα
ντυμένος στις εκπτώσεις των Μ.Μ.Ε. επανάσταση.
Κουρασμένος απ’ τις νύχτες του καιρού
θα βοηθήσω τους παρατημένους στη σκόνη
της ανάγκης αστυνόμους να καθαρίσουν την πλατεία
από το αίμα της Δημοκρατίας.
Στο πλήθος θα χαθώ
ακολουθώντας βιαστικά βήματα
στον κίτρινο αέρα των δακρυγόνων.
Τώρα... που η πόλη ντυμένη στα κόκκινα
παρατημένη εταίρα στην χώρα του Περικλή
ξυπνά απ’ τη λήθη τους ποιητές
ζητιανεύει όνειρα
να κολλήσει στα άδεια μάτια των παιδιών.
Τώρα... που ακούγονται καθαρά οι κραυγές
θα βγω απ’ τη φυλακή των λέξεων.