Ο χώρος λιγοστεύει σε μια κάμαρα.
Ναυάγια — όνειρα εκφυλισμένα.

Κάποιοι θ’ ανεβούν τη σκάλα.
Σαρκοβόρα χαμόγελα.

Έξω θα βρέχει — μια βροχή επίπεδη.

Θα `ναι το δωμάτιο ρούχο στενό
κι η καρδιά πεταμένη εφημερίδα στο πάτωμα.

Η γυναίκα στον τοίχο θα ξεφτίζει.
Θα σε κοιτούν τα σάπια μάτια της.

Καθώς θ’ απομακρύνεται
η πόλη στον ορίζοντα.

Χωρίς οιωνούς, χωρίς σημάδια.