Ας μη γυρίζει ο λογισμός στα χρόνια κείνα πίσω
κάλλιο μια τέτοια θύμηση να πάει να μου χαθεί
τι μού `ρθε τότε, μια γριά, σα μάπας ν’ αγαπήσω
που `χεν απ’ τα γεράματα σα σύκο μαραθεί!

Πώς πέρασεν η νιότη μου! Και χλίβομαι για δάφτη
σαν ένας σκύλος π’ αλυχτά μ’ άλλα μαζί σκυλιά.
Κι η φούρκα περισσότερο μες την ψυχή μου ανάφτει
όταν κοιτάζω τ’ άσπρα σου και λιγοστά μαλλιά.

Και μάθε το : Η απόφαση θαν έβγει το Δεκέμβρη.
Το διαζύγιο σίγουρο. Θα σε ξεφορτωθώ,
γιατί αν με σένα στο πλευρό καινούριος χρόνος μ’ έβρει
ή θα σκοτώσω κάποιονα ή γω θα σκοτωθώ.