Μνήμη συνάζω
μνήμη και σιωπή

στυφή τροφή
για τον βαρύ χειμώνα.

Πάλι χαράζει εντός μου
παρελθόν

πάλι χιονίζει εμπρός μου
πεπρωμένο.

Τι σκοτεινός ωκεανός
το φως

τι φωτεινό βασίλειο
το σκοτάδι.

Ακούσατε τους φλοίσβους των νεκρών;

Διακρίνατε τις λέμβους
των απόντων;

Θαύμα που λέγεσαι σιγή του απείρου.

Μηδέν που λάμπεις ως
εξαίσιος λίθος.

Εγκόσμια χάρη πια δεν καρτερώ

– σαν ήσυχο νερό κυλά η ζωή μου.