Τρέξε, πριν με βάλουνε
στο χώμα, ω Έρωτά μου,
να οραματισθείς βαθιά
στα μάτια τα νεκρά μου,

που θα λαχταρίζουνε
ορθάνοιχτα ακόμα
τα χρυσά σου τα μαλλιά
και τ’ ασημένιο χρώμα
και δακρυών χιονόνερο

στερνό θε ν’ απολύσουν,
τη θολήν εικόνα σου
ν’ ακριβοκαθαρίσουν,
όχι ναν τη σβήσουνε,
γιατί άλιωτη θα μένει

στο πετράδι των ματιών
διαμαντοσκαλισμένη!