Μου λείπει η μουσική
μιας άχαρης διεστραμμένης μπάντας
να εκτελεί χωρίς ντροπή και λύπηση
κλαψιάρικα μπλουζ
μπλουζ της Κυριακής
σ’ εξοντωτικές πρόβες
νύχτα και μέρα
κάτω απ’ το στρώμα μου.

Μου λείπουν οι βρισιές και τα υστερικά καμώματα
των θεατών μιας ροκεντρόλ παράστασης
οι γκρούπις με τ’ αναμνηστικά μουνάκια τους
οι μαγαζάτορες με το απορημένο τους βλέμμα
ο ανήσυχος εκστατικός ύπνος.
Το χωνί,
το λάδι,
η έμπνευση,
δυο τρία κατοστάρικα να περάσω το βράδυ μου.