Τα μάτια σου, πουλάκι μου μελαχρινό,
που φως μες `στις καρδιές σταλάζουν,
με τ’ άστρα τα ψυχρά ψηλά στον ουρανό,
-μη σε γελούν οι ποιηταί- δε μοιάζουν.

Τ’ αστέρια κάθε μαύρη νύχτα φωτεινά
με καλοσύνη λάμπουν στα πελάγη
τα βλέπει ο ναύτης, πού με γνώση κυβερνά
και ίσιο δρόμο λάμνει εκεί πού πάγει.

Τα μάτια σου τα μαύρα, φως μου, όποιος τα ειδεί,
τόσες γλυκάδες και φωτιές γεμάτα,
αν είναι και το γνωστικότερο παιδί,
θέ νά `βγει από την ίσια του την στράτα.