Μπαίνω δειλά στην έρημη αποθήκη
παλιά βαρέλια και
μαδέρια σκόρπια.
Νιώθω τη μυρωδιά του σάπιου ξύλου
και του ξινού κρασιού.

Και το κορίτσι
βγάζοντας το κεφάλι απ’ το βαρέλι
δεν έχουν τρύγο λέει στον κάτω κόσμο
δεν έχουν πατητήρια δε γιορτάζουν

και με κοιτάζει με θλιμμένα μάτια.