Κάτω από τον ήλιο
κάτω απ’ τη βροχή
μες στης γης τον ίσκιο
πάνε κι όπου βγει.

Περπατούν μονάχοι
μέσα απ’ τη φωτιά
όλα γύρω στάχτη
όλα σκοτεινά.

Κι όμως τη μέρα
με μάτια ανοιχτά
(κάθονται) παίζουνε στην άμμο
βλέπουνε μπροστά.
Σκέφτονται όλα όσα θέλουν
δίχως κανείς να σταματά
τα όνειρα τους είναι ζωντανά.
Κι όταν η νύχτα πάλι πέφτει
θα δουν πως όλα είν’ αλλιώς
κι ένα δάκρυ τους θα βγει στο φως.

Ανέμελες ημέρες
ματάκια παιδικά
πίσω από τους φόβους
η αλήθεια ξαγρυπνά.

Μη μου πεις πως ξέρεις
ρίξε μια ματιά
αντίρρηση μη φέρεις
βαρέθηκα τα “θα...”.

Δες πόσος πόνος
στην πόρτα σου μπροστά
σε μια γυάλινη μπάλα
κλειδωμένος καλά.

Σκέφτονται όλα όσα θέλουν
δίχως κανείς να σταματά
τα όνειρα τους είναι ζωντανά.
Κι όταν η νύχτα πάλι πέφτει
θα δουν πως όλα είν’ αλλιώς
κι ένα δάκρυ τους θα βγει στο φως.

Περπατάνε κι όλο πέφτουν
τρικλοποδιές από παντού
μα το όνειρο είναι στο νου.
Δε φοβούνται μήπως σπάσει
μήπως πέσει και χαθεί
απ’ το χέρι πιάνουν τη ζωή...
απ’ το χέρι πιάνουν τη ζωή...
απ’ το χέρι πιάνουν τη ζωή...