Περίμενε με να σκοτώσω και τις Κυριακές μου
να τις ξεχάσω, να τις βγάλω απ’ το μυαλό.
Τι θα `χω ανάμνηση να σε θυμάμαι πες μου
τόσα που ζήσαμε δυο χρόνια εσύ κι εγώ.

Παλιέ μου φίλε απ’ το στρατό
στου εβδομήντα τις αρχές
σε είχα πρωτοδεί να κλαις
κάτω απ’ το γκρίζο ουρανό.
Παλιέ μου φίλε απ’ το στρατό
οργώναμε τις Κυριακές
πότε αγαπώντας δυο μικρές
πότε μετρώντας τον καιρό.

Παλιέ μου φίλε απ’ το στρατό
στου εβδομήντα τις αρχές
να σε προδώσω προσπαθώ
και να ξεχάσω ότι κι αν λες.
Παλιέ μου φίλε απ’ το στρατό
ας σβήσουμε τις Κυριακές
θα `χει η ζωή κι άλλες πολλές
να τις θυμάμαι δεν μπορώ.

Περίμενε με να σκοτώσω και τις Κυριακές μου
είναι ανάμνηση που σφίγγει την καρδιά.
Εσύ δεν ήξερες την αλφαβήτα τότε
Κι εγώ σου τα `γραφα τα γράμματα συχνά.


Παλιέ μου φίλε απ’ το στρατό
στου εβδομήντα τις αρχές
σε είχα πρωτοδεί να κλαις
κάτω απ’ το γκρίζο ουρανό.
Παλιέ μου φίλε απ’ το στρατό
οργώναμε τις Κυριακές
πότε αγαπώντας δυο μικρές
πότε μετρώντας τον καιρό.

Παλιέ μου φίλε απ’ το στρατό
στου εβδομήντα τις αρχές
να σε προδώσω προσπαθώ
και να ξεχάσω ότι κι αν λες.
Παλιέ μου φίλε απ’ το στρατό
ας σβήσουμε τις Κυριακές
θα `χει η ζωή κι άλλες πολλές
να τις θυμάμαι δεν μπορώ.