Στο λίγο φως του προβολέα
αργά ανοίγει η αυλαία
κι ένας παλιάτσος ξεπροβάλλει.
Βάδιζε και παραπατούσε
κι όποιος τον έβλεπε γελούσε
μ’ αυτή τη μάσκα που `χε βάλει.

Μα ένας γεράκος ασπρομάλλης
ερείπιο της βιοπάλης
τον σήκωνε και τον βοηθούσε, γιατί.

Γιατί ο παλιάτσος κι ο σακάτης
ο γιος του είναι ο ακροβάτης
που είχε πέσει σαν πηδούσε,
τι κρύβει η μάσκα που φορούσε.

Στο λίγο φως του προβολέα
την πράξη κλείνει η αυλαία
και ο παλιάτσος χαιρετάει.
Φεύγοντας όλους τους φιλούσε
βάδιζε και κατρακυλούσε
κι ο κόσμος τον χειροκροτούσε.