Τα εφαρμοσμένα πρόσωπά μας
δεν έχουν κίνηση, συντηρούνται
απ’ το νυχτερινό κρύο του Νοέμβρη
λεηλατημένα παρελθόντα τα πρόσωπά μας.
Γύρω πάλι τόσα παιδιά.
Παιδιά πέντε, δέκα, δώδεκα χρονώ
παιδιά που ψηλώνουν.
Δεν έχεις να τα προειδοποιήσεις
δεν έχεις παρ’ εκτός
από `να συννεφιασμένο χέρι
να τ’ αποχαιρετάς.
Είσαι μ’ αυτούς που μοιάζουν μεταξύ τους
που το βάζουν στα πόδια
με κανονικό βήμα.