Σαν τη συνοχή των ονείρων
σαν άγριο ξέσπασμα
σαν στόματα που τρίβονται
αναμεταξύ τους...
Γυρεύω μια λέξη που θα με ενώσει
και θα βγούνε σαν σύνθημα οι
φόβοι απ’ τις ακάθαρτες φωλιές τους
και τα κεφάλια τους θα ξεψυχούν
στο πέρασμα του ήλιου...
Μα... αδειανή είναι η λέξη
μου κλείνει το μάτι από την γωνία
και ύστερα απουσιάζει δια παντός...