Απόγευμα στην παραλία. Στριμμένα πουλιά ρίχναν δηλητήριο
κι ο κόσμος ξεσηκώθηκε, περιχαρακωμένα ψάρια, γουλιά εκπληκτικής άνεσης,
μεθύσι, πείνα όρεξη στο κούφιο σου στομάχι. Δρόμοι στην πόλη.
Παγίδες στην ηδυπάθεια του κυματισμού.
Χθες που κοιμόσουνα, θυμήσου
στον ύπνο σου βογκούσες
τα χέρια σου ψαχούλευαν.
Φόρεσες τρύπια παπούτσια σε βροχή
Περπάτησες. Συμπάθησες τα κύματα
στην έσχατη λογική συνθηκολόγησή σου
ποτέ πια τρύπια παπούτσια.

Ο οβολός πρασίνιζε τις χίλιες δόσεις της κατήφειας.
Δεν ντύνεις με χαμόγελα την πληρωμή
κι η διάθεση αξιοπρόσεκτα δωρίζει πάντα τα ίδια πράγματα
στον κόσμο.
Βογκούσαμε στον ύπνο μας. Η θάλασσα. Κι εμείς.