Περπατώ δανείζοντας στα βήματά μου
την ψευδαίσθηση ενός προορισμού.
Προς ένα μέλλον μήλο κόκκινο
στο τραπέζι μιας διαρκούς δυνατότητας.
Περπατώ αφαιρώντας δραστικά τη δυνατότητα
από το μέλλον, περπατώ αφαιρώντας
από τη δυνατότητα το μέλλον.
Πιρουέτες του εδώ οι στιγμές,
τυφλές χτυπούν πάνω στο τώρα
και συνθλίβονται. Πάνω στο τέλος.