Παρατήρησες ποτές πόσο βρόμισε η ιστορία;
Σιωπηλή, ύπουλη, υποχθόνια, σαπίζει
κάτω από τις λάμψεις της πόλης
μέσα στο ισχνό φως των βρομερών υπονόμων...
Και οι απ’ έξω, προσπαθώντας να γεμίσουν
μια εποχή, υπονομεύοντας τα τελευταία απομεινάρια
καθαρού αέρα, βιάζοντας το τρεμουλιαστό
κορμί της αλήθειας, κουβαλώντας στις πλάτες
τους το βάρος μιας γενιάς...
Μιας γενιάς που τους ξεφεύγει, τρυπώνοντας
στον αέρα του εγκλήματος ή μεταναστεύοντας
μέσα σε καράβια επανάστασης, που ξεχάσαν
να σαλπάρουν, λαβωμένα από το κύμα της ακινησίας
Και η πραγματική, η αλώβητη ιστορία,
ανήμπορη να ξεμυτίσει, κλειδωμένη
μέσα σε δύσκολες σκέψεις και σε σκοτεινά κορμιά
Χαρακωμένη πάνω στο δέρμα κάποιου ναυτικού
μεταμορφωμένη σε ρυτίδες στο μέτωπο ενός παιδιού
ανίκανη να ξεθυμάνει, αδύναμη να συνεχίσει
Φλερτάρει τους παρεξηγημένους ήρωες της επόμενης μέρας!...