Για να την κατακτήσεις τη χαρά πρέπει να την αιφνιδιάσεις.
Με λόγια ξαφνικά και με καινούριες πράξεις.
Να την αφήνεις να σου ονομάζει το παιχνίδι που εσύ θα παίζεις μοναχά για χάρη της.
Για να καθίσει πεταλούδα αυτάρεσκη τα εξαίσια χρώματα στο βλέμμα σου να ξεκουράσει.
Να ξεδιπλώσει τα φτερά της ήρεμα πάνω στην τρυφερή του χρόνου σου ταχυπαλμία.
Και να πετάξει απρόσμενα αφήνοντας πίσω μια διάφανη μνήμη σκιά,
που θα `ρχεται πυγολαμπίδα ξέγνοιαστη τον καλοκαιρινό σου ύπνο να ξαφνιάσει.
(Μιλώ γι’ αυτά και ας μην ξεκούρασα τη σκέψη μου σε παραμύθια).