Ό,τι υπήρξαμε–
κρυμμένοι
πριν το φως
αφουγκραζόμενοι παράξενες
αισθήσεις κατάσαρκα
αντηχούσε το αδιέξοδο
πίσω από εικόνες
που ακόμα δεν είχαμε πλάσει.
Μονάχα την ώρα
που θα βγαίναμε στο φως
θα αποκαλύπτονταν η κάθετη συνήθεια
του είμαστε.
Μα οι ώρες ήρθαν ανάποδα
εικόνες ποτέ δεν είδαμε
μόνος το βάθος ίχνη πρωτόγονου φωτός
παραμένοντες οριζοντιωμένοι

δεν αναγνώρισε κανείς τον άλλον
μες στο σκοτάδι
δεν γεύτηκε το νόστιμον ήμαρ
αγγιζόμασταν γλώσσα γλώσσα
όπως νεκροί με νεκρούς.