Ένα ύφασμα βαρύ
παλαιού ουρανού
σκέπαζε τον καιρό.
Τα οικοδομήματα
σαν αποτυπώματα
σε χώμα ακατέργαστο–
τυλιγμένα με γάζες και γύψο.
Ωχρά και λεκιασμένα πρόσωπα
μέσα από κρύπτες αυτοσχέδιες.
Αυτόπτες μάρτυρες δεν υπήρξαν–
μια εποχή που όλο πληθαίνει
προσπαθεί να κατανοήσει τα όριά της.
Τα πλήθη υπερύψωσαν τις σιωπές τους–
ακίνητοι ονειρεύτηκαν αίμα
και ξύπνησαν σφαγιασμένοι.