Απ’ το παράθυρό μου
κοιτάζω και βλέπω την ομορφιά της χαράς
την ομορφιά της ζωής ανάγλυφα ζωντανεμένη
στους ήλιους που μόλις τώρα αρχίζουν
ν’ ανατέλλουν.
Με τη φλόγα ξαναμμένη στο βλέμμα τους
ατενίζοντας κάποιο όνειρο που θέλουν
να το κάνουν αλήθεια τους
και τις ανάσες τους γοργές να καίνε
γεμάτες δίψα για τη ζωή για τη δημιουργία.
Τώρα δες τους, καμάρωσε τους
της ζωής τον τρελό χορό έχουν στήσει
κάτω απ’ τους ατέλειωτους της μουσικής τους ήχους
και χορεύουν χορεύουν χωρίς σταματημό.
Με τη δύναμη κρυμμένη μέσα τους
προχωρούν και γελούν.
Η ευτυχία έχει λοιπόν πρόσωπο ακόμη
στην ομορφιά της ζωής
στους καινούργιους ήλιους που τώρα ανατέλλουν.