Είσαι φτωχός! Δεν ντρέπεσαι;
Δεν έκλεψες κανένα;
Πάντα σωστά περπάταγες;
Δε σ’ έβλαψαν εσένα;

Μα δε σε περιφρόνησαν;
Δε σού `κλεισαν το σπίτι;
Ρημάξανε, αλώνισαν;
Σου μπήκανε στη μύτη;

Δε βλέπεις που σε αδικούν
ημέρα μεσημέρι;
Εσύ ακόμα στέκεσαι
με το σταυρό στο χέρι;

Δεν αγανάκτησες ποτέ;
Να πεις: Ως εδώ! Φτάνει!
Φιλότιμο θέλεις μωρέ,
π’ όποιος έχει το χάνει;

Σ’ αρέσει η υπόληψη;
ο φερετζές σου λείπει;
Δεν κάνεις καμιά "πρόβλεψη"
να μη σε τρώει η λύπη;

Εδώ ο Κόσμος χάνεται.
Εσύ θα τονε σώσεις;
Όποιος κλέβει δεν πιάνεται.
Εσύ πώς θα στερειώσεις;

Θα βάλεις κάποτε μυαλό
ν’ αρπάζεις ό,τι τύχει,
να μην κάνεις πια το καλό,
να σου γελά η τύχη;

Να κλείνεις μάτια και αυτιά
σ’ όποιον σ’ έχει ανάγκη,
να βλέπεις με ψυχρή ματιά
τον άλλον σαν μηρμύγκι;

Πώς θέλεις να σε σέβονται
άμα κακός δεν είσαι.
Οι άλλοι πώς βολεύονται
και σύ απ’ έξω είσαι;

Είσαι φτωχός; Είσαι γυμνός!
Σ’ αρέσει η κοροϊδία;
Πες μου χαζοχαρούμενε,
γιατί νιώθεις αηδία;............