Η Ελλάδα φθινοπώριασε
κι ο κόσμος έξω βουρκωμένο μάτι.
Οι ομίχλες του με συγκρατούν στην όχθη του
περαματάρη των δακρύων σε μάγουλα μαρμάρινα.

Νοέμβρισαν ωστόσο για τα καλά οι έφηβοι
φέρνουν κρυμμένα στη σιωπή τους τα Χριστούγεννα
άηχα
χώρια κουδούνια χώρια το γλωσσίδι τους.

Κι απ’ τις ζωές που κρέμασαν στις περιφράξεις
δίπλα από τη σακούλα σκουπιδιών
όρθρος φωνής καινούριας
τις νύχτες ξεκλειδώνει τις αυλόπορτες.