Γέρνει η σελήνη όπως μαζεύει
τ’ ασημένιο της το δίχτυ,
πίνω για `κείνη που της χρωστάω
το στερνό μου το ξενύχτι,
πόσες λαχτάρες για μαύρα μάτια
και για μάγουλα χλωμάτα,
κλάψτε κιθάρες, απόψε κλάψτε
για τα χρόνια τα φευγάτα.

Η τελευταία μου καντάδα,
η τελευταία μου φορά που τραγουδώ,
για τη γλυκιά τη φεγγαράδα
που μού εφώτισε τα βήματα ως εδώ,
η τελευταία μου καντάδα,
η τελευταία μου φορά που τραγουδώ,
για τις χαρές που δεν ξανάβρα,
για την αγάπη μου που δε θα ξαναδώ.