Είναι παράξενο αυτό που ζω μ’ εσένα,
να με χρεώνεις τώρα, λάθη μου παλιά
και να μου λες πως όλα τέλειωσαν για σένα
και πως δεν έχουμε σημεία, πια, κοινά.

Σπάσ’ τα τα όνειρά μου, τώρα, σπάσ’ τα,
άλλο δεν έχω πια εγωισμό,
σπάσ’ τα τα όνειρά μου, τώρα, σπάσ’ τα,
γύρνα κοντά μου, σε παρακαλώ.

Είναι τα λάθη μου πολλά κι είναι μεγάλα,
δεν το αντέχω τώρα μόνος μου να ζω,
είναι τα λάθη μου πολλά κι είναι μεγάλα,
θέλω κι απόψε μια συγγνώμη να σου πω.

Είναι παράλογο, σελίδα να γυρίσεις
και να μου λες πως όλα τώρα τα ξεχνάς
και την καρδιά μου, σαν γυαλί, να την ραγίζεις,
με το να λες πως όλα τέλειωσαν για `μάς.

Σπάσ’ τα τα όνειρά μου, τώρα, σπάσ’ τα,
άλλο δεν έχω πια εγωισμό,
σπάσ’ τα τα όνειρά μου, τώρα, σπάσ’ τα,
γύρνα κοντά μου, σε παρακαλώ.

Είναι τα λάθη μου πολλά κι είναι μεγάλα,
δεν το αντέχω τώρα μόνος μου να ζω,
είναι τα λάθη μου πολλά κι είναι μεγάλα,
θέλω κι απόψε μια συγγνώμη να σου πω.

Σπάσ’ τα τα όνειρά μου, τώρα, σπάσ’ τα,
άλλο δεν έχω πια εγωισμό,
σπάσ’ τα τα όνειρά μου, τώρα, σπάσ’ τα,
γύρνα κοντά μου, σε παρακαλώ.

Είναι τα λάθη μου πολλά κι είναι μεγάλα,
δεν το αντέχω τώρα μόνος μου να ζω,
είναι τα λάθη μου πολλά κι είναι μεγάλα,
θέλω κι απόψε μια συγγνώμη να σου πω.