Είναι μαρτύριο αυτό που ζω μ’ εσένα,
να σ’ αγαπάω και να με πουλάς εσύ,
σ’ ένα λαβύρινθο, με βήματα χαμένα,
να περπατάω, δίχως τέλος και αρχή.

Δεν μπορώ να ξεκολλήσω
από `σένα που με πονάς,
πιο πολύ να σ’ αγαπήσω
ή να φύγω για να δω αν μ’ αγαπάς.

Τι να κάνω, πες μου τώρα, τι να κάνω,
με το δίλημμα αυτό να μην πεθάνω.

Είναι παράξενο αυτό που νιώθω τώρα,
είσαι μαζί μου κι όμως, νιώθω να `σαι αλλού,
είναι η αγάπη σου, για μένα, ξένη χώρα
και μια ομίχλη, μέσ’ στο δρόμο του μυαλού.

Δεν μπορώ να ξεκολλήσω
από `σένα που με πονάς,
πιο πολύ να σ’ αγαπήσω
ή να φύγω για να δω αν μ’ αγαπάς.

Τι να κάνω, πες μου τώρα, τι να κάνω,
με το δίλημμα αυτό να μην πεθάνω.

Δεν μπορώ να ξεκολλήσω
από `σένα που με πονάς,
πιο πολύ να σ’ αγαπήσω
ή να φύγω για να δω αν μ’ αγαπάς.

Τι να κάνω, πες μου τώρα, τι να κάνω,
με το δίλημμα αυτό να μην πεθάνω.