Σαν βγω στο δρόμο, με κοιτούν,
ρωτάνε τ’ όνομά μου,
οι άντρες όλοι, με ποθούν,
ψάχνουν για τη ματιά μου.

Μου λένε λόγια τρυφερά,
μου κάνουνε ματάκι,
μα αν τους κοιτάξω τολμηρά,
τα χάνουνε λιγάκι.

Μ’ αρέσει αυτό, πω, πω, πω,
να λέν’ πως είμ’ ωραία
και θα `θελα να τους το πω,
να `ρθούνε για παρέα,
πω, πω, πω, ω, πω, πω, πω.

Πω, πω, πω...

Στο σπίτι πάλι όταν γυρνώ,
πηγαίνω με τα πόδια,
να ξανακούσω, πεθυμώ,
του έρωτα τα λόγια.

Κι όταν, στην πόρτα μου, θα μπω,
κλαίω τη μοναξιά μου,
είμαι μονάχη, άντρες μου,
ελάτε συντροφιά μου.

Μ’ αρέσει αυτό, πω, πω, πω,
να λέν’ πως είμ’ ωραία
και θα `θελα να τους το πω,
να `ρθούνε για παρέα,
πω, πω, πω, ω, πω, πω, πω.

Πω, πω, πω...