Τση θάλασσας τα κύματα
ρωτώ μα δε μου λένε
αν είδανε την αγαπώ
κι όλο τα μάθια κλαίνε
τα δυο μου μάθια κλαίνε.

Σαν καπετάνιος κυβερνάς
του νου μου το τιμόνι
κι ελπίδα μου παντοτινή
στον κόσμο είσαι μόνη.

Σ έβαλα καπετάνισσα
στο νου και στην καρδιά μου
κι αν δε βουλιάξω δεν μπορείς
να φύγεις πο κοντά μου.