Ψάχνω να βρω τις αφορμές
πως φτάσαμε στο αντίο
και πως κοπήκαν οι κλωστές
που έδεναν τους δυο.

Στείλε μονάχα σε χαρτί
δυο συλλαβές, μια λέξη
για ν’ ακουμπούν στα χείλη μου
μπας κι η καρδιά μου αντέξει.

Να με θυμάσαι όταν κοιμάσαι
στου ονείρου σου την άκρη,
εκεί που καίγονται οι φωτιές
και σβήνουν μ’ ένα δάκρυ.
Να με θυμάσαι όταν φοβάσαι
τις αστραπές που αστράφτουν,
όταν θυμώνουν κεραυνοί
κι οι φόβοι σου ανάβουν.

Οι μέρες όλες τρέχουνε
σαν φύλλα στο ποτάμι,
κι η αγωνία να σε δω
σαν σφαίρα σε θαλάμη.

Τους όρκους μας ποτίσαμε
με δάκρυ και με αίμα,
στης Αλοννήσου το βυθό
δυο βότσαλα κρυμμένα.

Να με θυμάσαι όταν κοιμάσαι
στου ονείρου σου την άκρη,
εκεί που καίγονται οι φωτιές
και σβήνουν μ’ ένα δάκρυ.
Να με θυμάσαι όταν φοβάσαι
τις αστραπές που αστράφτουν,
όταν θυμώνουν κεραυνοί
κι οι φόβοι σου ανάβουν.