Φωτιά να `βρεχε τούτη η νυχτιά
τα ρέστα μας να κάψει,
αυτά που ακόμα η καρδιά κρατά
και θέλει να τα κλάψει.

Μέχρι να ξημερώσει ο πόνος να `χει λιώσει
μέσα μου απ’ τ’ αναφιλητά.
Μέχρι να ξημερώσει να έχω ξεχρεώσει
λόγια σου κι αγγίγματα πλαστά.
Μέχρι να ξημερώσει ας μ’ έχουν νιώσει
όσοι πνίγουνε δάκρυα κι ουρλιαχτά.

Βαθειά στο στήθος μου δέκα σπαθιά
χαράζουν μονοπάτι,
γλιστρά στις όχθες του και προχωρά
και χάνεται η αγάπη.

Μέχρι να ξημερώσει ο πόνος να `χει λιώσει
μέσα μου απ’ τ’ αναφιλητά.
Μέχρι να ξημερώσει να έχω ξεχρεώσει
λόγια σου κι αγγίγματα πλαστά.
Μέχρι να ξημερώσει ας μ’ έχουν νιώσει
όσοι πνίγουνε δάκρυα κι ουρλιαχτά.