Όταν τ’ αφράτο, τρυφερό χεράκι
παίρνω γλυκά με το δικό μου χέρι
για να σέ χαιρετίσω,
γλυκαίνει αυτή η στιγμή πολύ φαρμάκι
και μια δροσιά κρυφή ζωής μου φέρει
και `πιθυμάω να ζήσω!
Αχ! `πιθυμάω να ζήσω!

Και πάλι στο χρυσό σου το χεράκι
Που μ’ ελεεί και δίχως να το ξέρει,
τολμάω να επιθυμήσω
με της ψυχής ένα γλυκό φιλάκι
ωσάν μικρό πού σαϊτεύει αστέρι
να ζήσω και να σβήσω
να ζήσω και να σβήσω.