Άνθος κ’ εγώ να στείλω στη χαρά σου
επιθυμούσα, φίλη ειλικρινής,
που να ταιριάζει στα χρυσά μαλλιά σου,
στην όψη σου που μοιάζει της αυγής.

Ευώδες σαν την άκακη ψυχή σου,
ζωηρό σαν την ωραία σου τη φωνή,
άνθος φανταστικό του Παραδείσου
που εμπρός σου ταπεινό να μη φανεί.

Αν όμως άνθος τέτοιο ή φαντασία,
στου γάμου σου τη μέρα τη φαιδρή,
δε βρίσκει να προσφέρει στη φιλία,
δέξου βαθιά θε μέσα απ’ την ψυχή
μύριες ευχές, μ’ αυτήν τη στιχουργία
Πο `ρχεται εγκαρδιακά να συγχαρεί.

Άνθος κ’ εγώ να στείλω στη χαρά σου
επιθυμούσα, φίλη ειλικρινής,
που να ταιριάζει στα χρυσά μαλλιά σου,
στην όψη σου που μοιάζει της αυγής.

Ευώδες σαν την άκακη ψυχή σου,
ζωηρό σαν την ωραία σου τη φωνή,
άνθος φανταστικό του Παραδείσου
πού εμπρός σου ταπεινό να μη φανεί.

Αν όμως άνθος τέτοιο ή φαντασία,
στου γάμου σου τη μέρα τη φαιδρή,
δε βρίσκει να προσφέρει στη φιλία,
δέξου βαθιά θε μέσα απ’ την ψυχή
μύριες ευχές, μ’ αυτήν τη στιχουργία
πο `ρχεται εγκαρδιακά να συγχαρεί.