Άλλοι τα λένε κύματα,
μα κάτω απ’ το λειψό φεγγάρι
σκιές αλωνίζουν τη θάλασσα.

Χτυπιούνται, αγκαλιάζονται,
γίνονται πόλεμος, έρωτας
και πυρετός της νύχτας.

Ξεντύνονται σκίζοντας τα ρούχα τους,
αρπάζονται με βία
κι ανταριάζουν.

Στριφογυρίζουν ως την αμμουδιά
κι εκεί ησυχάζουν,
γίνονται βότσαλα.

Δεν είναι κύματα

κι οι γλάροι έτσι τα ξέρουν,
ίσως κάτω απ’ τον ήλιο...
μα τη νύχτα τα πράγματα αλλάζουν.