Λεν ο κόσμος, η αγάπη
έχει βάσανα πολλά
εγώ λέγω πως σε τούτο
δε στοχάζονται καλά.
Νύχτα ημέρα να παθαίνω,
μια στιγμή τ’ αλησμονώ,
μ’ ότι να καλαντικρίσω
τα ματάκια που πονώ.
Πάρτε, όσα κι αν θελήστε,
δάκρυα, πάθια, στεναγμούς,
ούτε έναν μην αφήστε
ωχ τους δάρτες και καημούς.
Λογαριάστε και θα βρήτε
νούλλα όλα τα πικρά,
αν τα βάλετε στο ζύγι
και φιλήσω μια φορά.