Στα σπλάχνα τους βαθιά
η πικρή
η πικρότατη γνώση.

Συχνά
τις ατέλειωτες νύχτες
αθέατα
κρατώντας μικρά τίποτα φωτιά
δρασκελίζουν το σύνορο.

Στου φεγγαριού τη σκοτεινή πλευρά
αδειάζουν τα μάτια
σκορπάνε χρόνια παιδικά
στήνουν γέφυρες
υψώνουν αναχώματα
κροτούν τα τύμπανα
τη σπίθα μελετούν της μελλοντικής πυρκαγιάς.

Υπάρχει
υπάρχει καιρός
υπάρχει ακόμη καιρός
υπάρχει πάντα ο καιρός
που θα μας πάει στη μνήμη.