Εκείνα τα καλοκαίρια, τον έπαιρνε ο πατέρας του στα γίδια.
Του `δονε ένα κατσουλάρι: Αυτό στη βροχή, αυτό
σκέπασα το βράδυ. Όταν γύριζαν το φθινόπωρο
στο χωριό, ήταν ψηλότερος μια σπιθαμή – το `νιωθε.

Τώρα, ένα χρόνο στην πολιτεία, κάθε βράδυ, σ’ άλλο
κρεβάτι πλαγιάζει. Τα πρωινά
που φεύγει – το νιώθει: Έχει κοντήνει μια σπιθαμή.