Άφησε το εκκρεμές να αιωρείται
σαν το μοναδικό διαχωριστικό σημείο
ανάμεσα στον φαντασιακό
και τον πραγματικό της χρόνο...
Κι όμως έρχονταν στιγμές
που αδυνατούσε να ακούσει
ακόμα και αυτούς τους χαρακτηριστικούς
ήχους του ρολογιού
κι εκείνη η τσίγκινη σκάλα
τοποθετημένη στην άκρη του δωματίου
πόσο δυσκολευόταν να την ανέβει
για να βρεθεί, στον μοναδικό υπαίθριο χώρο
που θα την βοηθούσε να αντιληφθεί το παρόν της.