Μη παραμελήσεις με Ζωή

ανθός εγώ
καρπός εξ αμαρτάνοντος νοός.

Μη παραμελήσεις με
πικρότατης κοιλίας τέκνο
τούτος ο λόγος εστί

η ποίηση ένα λιθαράκι
σε ασκήσεις άρθρωσης
και ο ποιητής
σαρακοφαγωμένος
από τον καημό της γλώσσας.

Γυμνή η ψυχή
στο διάβα της
αντάμωσε
το ζέον ύδωρ

η υποδόρεια φλέβα
κινείται
ξεδιπλώνεται.