Πήρε φως το μαγικό σήμαντρο
από το αναμμένο μου τσιγάρο.
Έτριξαν οι χαλύβδινες χορδές του αόρατου
σφίγγοντάς με ανάμεσα στον δείκτη και στον αντίχειρα
μιας νύχτας τυλιγμένης σε ματωμένο επίδεσμο.
Σου είπα: Γεια λοιπόν
μου είπες ένα ξερό: Γεια.
Έτρεξες στο σταθμό του μετρό
έτρεξα στον σταθμό του λεωφορείου.
Οι λιγοστοί περαστικοί μυρίζανε κάρβουνο
ο λιγοστός αέρας μύριζε καμένο θειάφι
το λεωφορείο δεν το πρόλαβα ποτέ
δεν κοίταξα ποτέ το ρολόι να δω
την ώρα που η καρδιά μου αιώνια μαρμάρωσε.