Οι ήχοι του πρώτου προϊστορικού αιώνα έφθασαν στ’ αυτιά μου
στεγνοί κι αποσταγμένοι από το ριζικό της Ιστορίας
και καθώς τάχιστα πετρώσανε στο κεφάλι μου σαν παγιδευμένα βακτήρια αναμένουν
κάποιον θνητό να τους ανασκάψει από το βαρύ λήθαργο της νεκροφάνειας.
Ό,τι όμως κατέβασε και κατεβάζει το ποτάμι της Ιστορίας είναι ιζήματα πετρωμάτων
από παλαιοντολογικά αρχεία που σφήνωσαν ήδη ανάμεσα στις κατοπτρικές διαφάνειες του χρόνου
κωδικοποιημένα και κρυπτογραφημένα από την υψομετρική λήθη της πλανητικής περιπλάνησης
πριν το άπειρο ομονοήσει με το τέλος και την αρχή η Ιστορία είχε ήδη ξώφαλτσα ξεκινήσει
κι όσο εγώ μάταια φυλάγομαι πίσω από τις κουρτίνες των άστρων
οι ήχοι της προϊστορίας μ’ έχουν εμποτίσει τρέλα και πυρετό.