Εσύ ησύχασε μητέρα, μας παίζουνε σβηστούς.
Όταν ανάβουμε, τα μάτια θέλουμε της Έπαρσης
ξεφωνητά στην ξιφολόγχη
η αλήθεια μας σερβίρει το νεκρόδειπνο
στη ματαιολογία
από την κρύπτη ξεπηδούν οι διασκεδαστές κι οι σκιαγράφοι
λέμε στη μοίρα μην κοιτάς -αλλάζουμε
φοράμε τον χιτώνα των χαμών
και των συναισθημάτων
πέρα στ’ αόρατο νησί μάς ξενυχτά το όνειρο μονάχο

με τ’ οστεοφυλάκιο επάνω στα νερά και πάμε.