Τρέχεις γοργά πριν την αυγή
όνομα πλέκεις γιασεμί
στα όνειρα να δώσεις.
Χαράσσεις νέους ουρανούς
ρίχνεις το φως σε ποταμούς
κάθε ζωή να νιώσεις.

Παίρνεις το δρόμο της σιωπής
κάθε αρχή μικρής κραυγής
ρυάκι να γεμίσεις.
Αγγίζεις λόγγους και βουνά
κι όλα της γης τα πετεινά
τη λύπη να εξαγνίσεις.

Χαίρομαι που `σαι ζωντανή
ατίθαση, γλυκιά φωνή
στης γης το καλντερίμι.
Να `σαι για πάντα ερωτική
ρότα κρυφή, θαλασσινή
της πεθυμιάς ταξίμι.