Είναι η θάλασσα το δείλι αυτό
χωρίς ρυτίδες
κι έχει το αεράκι μυρωδιά
ανοιχτού στρειδιού
Το σκληρό γαλάζιο
που απόψε με τυλίγει
θα ευλογεί το μέτωπο
και του δικού σου του παιδιού

Κάππαρη, ρίγανη και μέντα
μύρισαν τα παραμέντα
και της καρδιάς μου οι δεσιές
στων ματιών της τις φωτιές

Κάθε άνθρωπος και μεταλλείο ακριβό
σε θέλει μέρα-νύχτα
στο ορυχείο του σκυφτό
κι όταν βγεις το βράδυ,
στις παλάμες θα'χες φως
είναι η ψυχή του
που ζηλεύει ο ουρανός

Κάππαρη, ρίγανη και μέντα
μύρισαν τα παραμέντα
και της καρδιάς μου οι δεσιές
στων ματιών της τις φωτιές