Ο Μεμέτης, ο Μεμέτης, ο Μεμέτ Αγάς,
Ο Μεμέτης, ο Μεμέτης, ο καλοφαγάς,
ήτανε γερός, ήταν ζωηρός
και καλοφαγάς ο Μεμέτ Αγάς.

Βράδυ και πρωί
μέσα στην ζωή
ζούσε σαν αγάς
ο Μεμέτ Αγάς.

Ω, είχε δώδεκα χαρέμια
και γλυκά, μούσι και γένια
ο Μεμέτ Αγάς,
ο καλοφαγάς.

Τις γυναίκες διοικούσε
κι όλο την ακτή περνούσε
κλαις όταν το `μολογάς,
ήταν ο Μεμέτ’ Αγάς,
κλαις όταν το `μολογάς.

Άι Μεμέτη, άι Μεμέτ’ Αγά.
Άι Μεμέτη, άι Μεμέτ’ καλοφαγά.

Στον Μεμέτη, στον Μεμέτη,
στον Μεμέτ’ Αγά,
στον Μεμέτη, στον Μεμέτη τον καλοφαγά,
τώρα ο γιατρός του `πε να μην τρως
κι ο Μεμέτ Αγάς ο καλοφαγάς
κλαίει με καημό κι αναστεναγμό
που `ναι ο Αγάς ο Μεμέτ’ Αγάς.

Ω, πάνε τώρα τα χαρέμια
κι οι γυναίκες και τα γκέμια
κι ο Μεμέτ Αγάς ο καλοφαγάς
τώρα όλο στο κρεβάτι
όλο ξάπλα και ραχάτι,
κλαις όταν το `μολογάς,
ήταν ο Μεμέτ’ Αγάς,
κλαις όταν το `μολογάς.

Άι Μεμέτη, άι Μεμέτ’ Αγά.
Άι Μεμέτη, άι Μεμέτ’ καλοφαγά.