Σαν τα πλοία
η σκέψη ταξιδεύει,
πάνω σε γαλανά νερά
και ηρεμία γυρεύει.

Σαν ανόητη οργή,
που τις μέρες σου χαλάει
και σε τέλμα οδηγεί
αυτά η ψυχή που αγαπάει.

Σαν ανέραστο χτικιό,
που σου τρώει το κορμί
και το πόνο σου σε βάζει
να χαϊδεύει τη πληγή.

Σαν του ρολογιού τους δείκτες,
που δεν πάνε πουθενά,
σ’ ένα ατέλειωτο ταξίδι
πάλι πίσω σε γυρνά.


Όταν διχάζεις το μυαλό,
το όνειρό σου δραπετεύει.
Δε θα τη σβήνει το νερό
τη γλώσσα που αγριεύει.

Ψάχνεις τρόπους για να βγεις
απ’ την αρρώστια που σε καίει
και μια απάντηση θαρρείς
πως θα σου πει ποιος φταίει.

Μα κοίτα μέσα σου καλά
με φωτεινό καθρέφτη.
Θα δεις πως κρύβεται βαθιά
το είδωλο ενός ψεύτη.

Ψάχνεις τρόπους για να βγεις
απ’ την αρρώστια που σε καίει
και η απάντηση θα δεις
δε θα σου πει ποιος φταίει.

Ψάχνεις τρόπους για να βγεις
απ’ την αρρώστια που σε καίει
και μια απάντηση θαρρείς
πως θα σου πει ποιος φταίει.

Ψάχνεις τρόπους για να βγεις
απ’ την αρρώστια που σε καίει
και η απάντηση θα δεις
δε θα σου πει ποιος φταίει.