Ανέβαινα, κατέβαινα
την σκάλα στην ταράτσα
να βλέπω τα ωραία σου πω πω, πω πω,
μαλλί κορμί και μπράτσα.

Κι έσπασε η στριμμένη σκάλα
κι ήρθα κάτω κουτρουβάλα
κι ήρθα κάτω κουτρουβάλα
κι έσπασ’ η στριμμένη σκάλα.

Νανάκια σου στην κάμαρα
κοντά στο παραθύρι
μια γρίλια μόνο άνοιξε,
να σε χαρώ μη μου χαλάς χατίρι.

Στο θαμπόφωτο για λίγο
να σε ειδώ κι ευθύς να φύγω,
να σε ειδώ κι ευθύς να φύγω
στο θαμπόφωτο για λίγο.

Η λεύκα στα κλωνάρια της
διπλώνει το φεγγάρι
στην γρίλια σου να φαίνεσαι
αστέρι μου ασά να φες λυχνάρι.

Ούτε φως και γρύλια ανοίγεις
δεν με θέλεις εν ολίγοις,
δεν με θέλεις εν ολίγοις
ούτε φως και γρύλια ανοίγεις.

Κι έσπασε η στριμμένη σκάλα
κι ήρθα κάτω κουτρουβάλα
κι ήρθα κάτω κουτρουβάλα
κι έσπασ’ η στριμμένη σκάλα.