Πλάτη με πλάτη στο διπλό μας κρεβάτι
Μετράμε τις νύχτες που περνούν στη σιωπή
Άψυχο σώμα Καμβάς χωρίς χρώμα
Κουράστηκα.

Πέφτει πετάει και ξαναπέφτει στο στρώμα
Αυτό το φιλί που δε βρήκε το στόμα
Είν’ η συνήθεια που πάντα κρατάει το κλειδί.

Χρόνια στα χρόνια ξεθυμαίνει η κολώνια
Χρόνια χωμένα σε σακούλες με ψώνια
Τετάρτη με Τρίτη Κάπου στο σπίτι μας χάσαμε.

Τα λόγια δε βρίσκουν ψυχή να πληγώσουν
Τώρα οι αισθήσεις έχουν πια κοιμηθεί
Άνω τελεία Ζωή στην ευθεία γραμμή.

Κι έτσι πλάτη με πλάτη μέχρι τ'άλλο πρωί
Η αγάπη θα ψυχορραγεί.

Πλάτη με πλάτη , λείπει πια αυτό το κάτι
Η μέρα να πάρει μια φρέσκια πνοή
Κάτι ν'αλλάξει Κάτι να σπάσει τη σύμβαση.

Πόση λαχτάρα μπορεί να γεννήσει
Ένα χαρτογραφημένο κορμί
Άνω τελεία Ζωή στην ευθεία γραμμή.

Ποιος απ'τους δυο μας θα βρει το κουράγιο να πει
Ότι βαδίζουμε δρόμο που οδηγεί ολοταχώς στη φυγή.

Κι έτσι πλάτη με πλάτη μέχρι τ'άλλο πρωί
Κάτω απ'το μαξιλάρι η αγάπη θα ψυχορραγεί.....