Μαντάμ Ρέβ
Ονειρέυεται ξανά
Το κορμί της ανθίζει και η μνήμη αθροίζει
Συμπληρώνει κενά.

Μαντάμ Ρέβ
Ονειρεύεται εραστές
Δίχως γήινο βάρος που τη ρίχνουν με ΄θάρρος
Στη κόλαση
Σε γκρεμούς της πλάσης
Σε επαναστάσεις
Σε φωτιές που καλπάζουν
Σε ουρανούς που σφαδάζουν
Τον έρωτα , τον έρωτα.

Δεν αισθάνεται άνθρωπος πιά
Όλα είναι ουρανός και φωτιά Μαντάμ Ρέβ
Μαντάμ Ρέβ
Δεν αισθάνεται πιά
Και δε θέλει αγάπη μαντάμ Ρέβ
Ονειρεύεται διαρκώς
Σαν να βάζει κεφάλια και κορμιά σε μπουκάλια
Που τα σπρώχνει στη θάλασσα
Κρύβει μες στο νεσεσέρ
Ωκεάνια βάθη , του βυθού ταγκαθι.

Κι ακόμα
Λαιμπτομούς κι αγχόνες
Φλογισμένους χειμώνες
Ονειρεύεται εκρήξεις ονειρεύεται έρωτα.

Δεν αισθάνεται άνθρωπος πιά
Η αγάπη της πέφτει μακριά.

Μαντάμ Ρέβ
Δεν ελεγχεται πια ονειρεύεται έρωτα
Και δε θέλει αγάπη.