|
Στίχοι: Γεώργιος Βιζυηνός
Μουσική: Αμελοποίητα
Του Δεκέμβρη σαν βλέπω να πέφτει το χιόνι,
να μαραίνει το ύστερο φύλλο π’ ανθεί
κι η καρδιά μου μαζί με το φύλλο παγώνει
και μαζί με τ’ αηδόνι πενθεί.
Γιατί βλέπεις ο Χάρος μ’ αλύπητη γνώμη
ένα σάβαν’ απλώνει πλατύ και μακρύ
και σκεπάζει το λίγο πού ζούσεν ακόμη,
και μου θάφτει την Φύση νεκρή.
Μα μ’ αρέσκει του Μάρτ’ η νυχτιά σαν χιονίζει
κ’ είν’ του δάσους τα δένδρα λευκά την αυγή
και το χιόνι τον έρημο δρόμο ασπρίζει,
σαν κουφέτα, σαν ρύζι στην γη.
Γιατ’ η Φύση, σαν νύμφη, νομίζω, `νδυμένη,
καρτερά τον γαμβρό, που η καρδιά της ποθεί
κ’ η ωραία λαμπάδα του Ήλιου αναμμένη
του φωτίζει τον δρόμο να `ρθεί.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 340 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|