|
Στίχοι: Γεώργιος Βιζυηνός
Μουσική: Αμελοποίητα
Τι μ’ ωφελούνε τα φλουριά,
το κίτρινο χρυσάφι,
που μ’ ενθυμίζουν την θωριά,
που καταλυούν οι τάφοι;
Κι όλου του κόσμου ταίς τιμαίς
κι αυτές τι να ταίς κάμω,
που `μοιάζουν παιδιακές γραμμές
πα στου `γιαλού τον άμμο;
Προβάλλ’ η θάλασσα μ’ ορμή,
μ’ αγριωμένη γνώμη,
σβήν’ απ’ τον άμμο την γραμμή
πριν τελειώσ’ ακόμη.
Προβάλλ’ ο Χάρος, στον Βοριά,
στον Λίβα καβαλάρης,
και σε χωρίζ’ απ’ τα φλουριά,
που `πάθιαζες να πάρεις!
Δώστε με νιότη περισσή
κι αγάπη σαν λουλούδι
δώστε μ’ ένα στυφό κρασί
κ’ ένα γλυκό τραγούδι.
Κι ας έλθ’ αυτός με τας τιμάς
κι αυτός πο `χ’ αρχοντέψει,
να φαν, να πιουν μαζί μ’ εμάς,
να διω ποιος θα ζηλέψει!
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 643 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|