Τραγουδώ για τη θάλασσα
τη θάλασσά μου τη μικρή
που κάποτε μεγάλωσε.

Μεγάλωσε και έγινε ωκεανός
κι απάνω της ξεχάστηκε
ο ήλιος και το φως.

Τραγουδώ για τη θάλασσα
που μ’ ένα κύμα της γεμίζει
το κοχύλι μ’ αφρό.

Όχι για’ κείνη τη μικρή
που έγινε λακκούβα
και θόλωσε με χώματα
το καθαρό νερό
χαθήκανε τα χρώματα
σ’ ένα ρηχό βυθό.